Van Speyer naar Duisburg

6 mei 2004  -  23 mei 2004

373 km

B.B.B.(Bibber) Binger Loch

We verlieten Speyer met het plan om een flink aantal dagen door te varen. We waren inmiddels al zo gewend aan die snelle stroming dat we ons voorbij Speyer lieten afleiden door de mooie omgeving en toen... zaten we op een krib! De kano scheef, ik gilde en Paul stapte uit, want bij een krib is het niet diep. Maar toch, ik houd niet zo van water en zeker niet van omslaan.

In Worms vonden we onderdak bij een kanoclub. We voeren een halve dag in de regen die dag en we konden twee dagen niet verder vanwege het weer: regen en storm. Maar zondag 9 mei voeren we verder en niet alleen! Er was een kanomarathon van Ludwigshafen naar Guntersblum en wij dachten dat alleen de zes kanovaarders uit Worms meededen! Niets was minder waar. Er waren 144 peddelaars. De Rijn lag vol met dobberende kayaks, 10 persoons Canadezen, tandemkayaks en onze volgeladen bloembak Bij het eindpunt van de tocht werden wij volop in de bloemetjes (wijn in dit geval) gezet. We sliepen op bedden in het clubgebouw.
Daarna op naar Rüdesheim en het Binger Loch. "Gevaarlijk" volgens de een, "eitje" volgens anderen.Dus deden we een poging: NOOIT MEER! Doodeng, vanwege de niet verwachte felle tegenwind toen we bij de Mäuseturm de bocht omgingen naar het noorden.  De hoge golven, de snelle stroming (10 km  p/u) en al die schepen die aan de verkeerde kant willen varen. (dat geven ze aan met een blauw bord aan stuurboord, maar ik zie het liever niet. Ga toch gewoon rechts varen!). De vaargeul was daar maar 40 m breed. We zagen daarbuiten de schuimkoppen van de rotsen onder water. 

Als Paul zenuwachtig wordt gaat hij heel veel praten, maar met die wind in mijn oren hoor ik alleen maar Da...Gr....b...sche...li...stroo...etc. Maak daar eens wat van!Hij bedoelt het goed, hij wil mij gerust stellen, maar ik word er heel erg nerveus van en wil horen wat hij zegt en draai dan mijn hoofd. Gevolg: uit de koers! "Rechts" "Links" kan ik nog volgen, maar de rest..Geen geleuter" roep ik dan maar, want als Paul me had willen vertellen hoe mooi de omgeving was,dan had ik daar toch geen oog voor. (foto's zat bij de VVV).
De Köln-Düsseldorfer kwam links naast ons gevaren en wilde naar rechts, naar een steiger bij Aßmannshausen. Of wij maar op wilden hoepelen. Dat deden wij. Na totaal een uur en 12 km(!) legden we aanop een mini-kiezelstrandje van een camping aan de overkant van Aßmannshausen en bibberden een uur na. Het was maar kiele-kiele of de stroom had ons verder willen brengen.
"Geen avontuur zonder angst", zei iemand, maar voor ons was het Loch genoeg! We lieten ons over land naar Boppard vervoeren. Langs de Lorelei varen is nog gevaarlijker.

Na Boppard werd het iets rustiger op de Rijn. Het waterpeil was gezakt en we kregen steeds meer feeling met de rivier. Totdat... we weer zo'n krib tegenkwamen met een schip er vlak naast. Ik bleef maar roepen: 'naar rechts!" En Paul maar roepen: "Naar links!". De krib lag rechts van ons. Toen zag ik de boeggolven van het schip op me afkomen... De kano klom omhoog tegen de eerste golf, klapte er overheen, dook in het golfdal en klom weer omhoog naar de tweede golf. Het schip voer links drie meter langs ons heen, maar we werden als het ware naar de achterkant van het schip gezogen. We redden het net, maar schepten toch een hoop water! Van nu af aan blijven we rechts van de boeien en wachten even tussen twee kribben als we zien dat we tegelijkertijd een krib en een schip passeren.
Ik droom van rode boeien die als venijnige racebootjes op ons afkomen en schepen met enorme boeggolven die ons willen opeten!

Maar toen was er rust en na weer een feest bij een kanovereniging in Königswinter kregen we nog een verassing! Joran en Renate kwamen ons opzoeken met Hemelvaart! We maakten een indianendans rond de tent en de 125 km naar Duisburg legden we in drie dagen af. Wat heerlijk om na vijf maanden weer een paar van onze kinderen te zien! We genoten. We gingen naar de dierentuin "apies" kijken, praatten en praatten en genoten van de gastvrijheid van de Wanheimer Kanu Club. Met tranende ogen zagen we na vier dagen het knipperlicht van hun auto de bocht omgaan. Weg waren ze weer. Tot in Nederland!

Nog twee of drie dagen varen naar Tolkamer.Oei, wat hebben we een heimwee!    [ Omhoog ]